De cómo "El Quijote" cambió mi vida...

martes, 2 de septiembre de 2008

Tranquilos todos, no pienso ponerme ahora a relatar cómo la lectura del genial libro de Don Miguel de Cervantes ha cambiado mi forma de ver el mundo, principalmente porque no me lo he leído, sí, ya lo sé, soy un desaprensivo, un gañan que no merece seguri viviendo pero que le vamos a hacer...

Mi entrada viene  a tener un explicación mucho más lógica y más productiva para mí, pero empezaré por el principio (jajajajaja -risa malévola, ahora tendréis que leer más si queréis saber de qué se trata, y si no pues cerráis la página y se acabó-):

El lunes de la semana pasada subí a Barcelona a ver a mi mitad correspondiente de la familia (tranquilo Pedro, no me voy a poner a relatar mi arbol genealógico en el post) y justo el día antes había visto un anuncio de casting en Soloactores.com (página de actores y demás cómicos de la legua), el citado anuncio lo podéis ver aquí, pués bien, el martes llamé por teléfono y me citaron para una prueba ayer por la tarde.

Al llegar me encontré con 7 chicos más que también iban a hacer la prueba, subimos a los locales de ensayo y empezamos el casting por orden de llegada (eso significa que yo fui el último), conforme salíamos el ayudante de dirección iba diciendo si nos quedábamos para una segunda prueba con el director o si podíamos irnos a casa, fui uno de los afortunados que se quedó, hicimos la prueba con el director de la compañía y después de unos minutos, largos, de deliberación el resultado fue el siguiente:

He entrado en la compañía para hacer de "Quijote" en "El Quijote"

No me lo creo ni yo ;) mañana mismo empiezo con los ensayos y a partir de octubre tengo la gira por todos los colegios de España.

Me quedan 3 minutos de Internet así que no puedo poner mucho más, sólo que me mudo a Barcelona ipso facto y ya os iré contando que tal.

Pues eso... el Quijote cambió mi vida...

Artículos relaci (a-nado)s



14 comentarios:

Anónimo dijo...

NENEEEEEEEEEEEEE
PUES ESO... QUE ENHORABUENA OTRA VEZ... QUE YO SIGO BUSCANDO Y BUSCANDO AQUI EN LONDON Y ALLI... ALGO DECENTE... PERO NADA... PARECE QUE NADIE QUIERA HACER AGENCIAS PARA EMPLEAR REGIDORES, O STAGE MANAGERS AQUI... Y... HE ENCONTRADO UN COMENTARIO SOBRE LOS STAGE MANAGERS... QUE TE LA PONGO AQUI PORQUE ES TAL Y COMO LO DEFINO YO... INCLUYENDO LA ULTIMA LINEA CON EXCLAMACION AL FINAL SI ESO... JAJAJAJA BESOS MI AMOR Y QUE TE VEO PRONTO, EH??

Stage Manager
The Stage Manager is pivotal in making sure the show runs smoothly on show nights! After the final rehearsal, the Producer/Director hands over to the Stage Manager and the production essentially then becomes the responsibility of the Stage Manager. He will communicate with the lighting and sound desks to ensure they are aware of any changes, and to check for any problems, he overseas the cast to ensure no stage entrances are missed, and of course, overseas set changes. The Stage Manager is required to attend rehearsals as he needs to know the show as well as, if not better than the cast, to ensure he knows what is required at every point in the show.
It is often a thankless task but is vital to the smooth running of every show...

Anónimo dijo...

Buenasss!

Aquí una infiltrada al mundo bloggerrrr i a partir d'ara ferviente vigilant d'aquest el teu mundillu! jejeje

de moment ho deixarem aquí, et deixaré pensar un ratet a vera qui pot ser aquesta infiltrada... encara que molt difícil no és! :P


apalinsss, k vaia bonito la feinaaaa, i disfrutala molt!!! :D

Enric Ortuno dijo...

hola yolanda que ilusión que comentes en mi Blog jeje. No puedo estar más de acuerdo en tu definición de Stage Manager (que siempre queda mucho mejor que "regidor"). Sigue buscando trabajo y ya sabes donde estoy para cualquier cosa (tanto virtual como física). Besos.
__________________________________

anónimo no m'agraden gens ni mica els anònims així que ja et pots identificar...et dono 24 hores...jeje (és broma, eh?).
En serio, no tinc ni idea de qui pots ser, dona'm alguna pista més, si su plau.

Anónimo dijo...

a veure... et diré... és que si et dic algo més potser t'ho poso massa fàcil...

...emmm...vaaaa, compartim passió/afició/i en el meu cas, futura feina :P

Enric Ortuno dijo...

Hola anónimo, ara ja t'has descobert ;) ahir vaig estar pensant qui podries ser i vaig arribar a una conclussió que, a la vista de les teves noves dades, era errònia.
Si ets qui penso que ets (diguem que ets la senyoreta "B"), vaig pensar que podies ser tu però et vaig descartar perquè no pensava que fossis una infiltrada al mundo blogeril (com vas posar al principi), sobretot quan tens una germana que també té un Blog (¿m'equivoco...?)

¿Voy bien encaminado? ¿me he ido por los cerros de Montserrat?

Sácame de este mar de dudas en el que me encuentro... ;P

Anónimo dijo...

vaaaaia... por mucho que me pese tens raó! jeej

jo que et volia fotre la por al cos i anar-te amenaçant bloguilment... jijiji


pos io tmb tinc un bloc, po sta abandonat de la mano de diós i la mia :P



Pos aki se despide la senyora "B" :D

Enric Ortuno dijo...

AHAA!!!senyoreta B te he pillado!!!
És que la segona pista va ser molt fàcil, m´ho vas posar en bandeja...

Bueno, ara ja saps on trobar-me, espero que continuis comentant perquè ara ja sé qui ets i m'enfadaré si no ho fas...

Con el misterio del "comentarista anónimo" resuelto me despido hasta otra ocasión.

Anónimo dijo...

pos ala, a comentar se ha dicho! jeje

Com ta van els assaigs??? Jo stic un puket molt cansada amb els meus, són moltes hores però és brutal, sé que serà molt difícil oblidar-ho! :P

Aix, perdona si et fotu molt el rotllo, però és que ja tenia ganes que algú familiar entengués el que és això!! :D


Que te vaia bonito el dia!!! :D:D:D

Anónimo dijo...

ai, que m'he oblidat de firmar!

Miss B! :)

Enric Ortuno dijo...

Hola miss B, no pensis que fots molt el rotllo, a mi també m'encanta parlar del meu treball jeje (que egocèntrics que som els actors)

A mi el assaigs també estan començant a fer-se molt durs, hi ha molt de treball per fer i poc de temps però a poc a poc tot anirà arreglant-se.

Tu m'has de contar més del teu projecte perquè encara no entenc molt bé com funcionarà això del "eCat". Ahh! i ja avisaràs quan ho presenteu que jo hi vull ser allí.

Fins aviat (ahh, i fot-me el rotllo tot el que vulguis ;P

Unknown dijo...

De cómo el Quijote cambió tu vida y el mundo de Aygos...
Creo que te voy a echar muchísimo de menos (a pesar de todo). No me imagino Aygos sin ti, porque Geisen está en Barcelona... Sin ti no será lo mismo, lo digo de verdad, no es peloteo... Y creo que no seré la única que te eche en falta, Sayris ha perdido a su mejor amigo, el nuevo Geisen sólo podrá ser un hermanastro de el original, y esto muy a mi pesar porque soy la encargada de los ensayos del nuevo Enric en RYD...
El otro día estaba viendo el teaser de Aygos (lo cual me recuerda que tienes tú mi DVD, ejem ejem...) y estaba con lágrimas en los ojos. Esto no quiere decir que no me alegre por ti...pero pensando egoístamente no quiero que dejes de ser Geisen...
Estoy empezando a liarme (para no variar)...
Espero que te vaya muuuuuuy bien y que disfrutes y estés muy bien en tu nuevo proyecto, nosotros nos quedamos aquí, echándote de menos...

Enric Ortuno dijo...

hola cariño, emma yo también echaré mucho de menos Aygos, para mí siguen siendo las obras en las que más he disfrutado encima y detrás del escenario, y os puedo asegurar que lo que más me duele de estar aquí es no estar con pedro y contigo, pero no pasa nada, como puedes ver no soy insustituible, ya hay alguien en mi sitio y esa persona (por cierto ¿quién es?) aportará al personaje cosas que jo jamás hubiera hecho y eso también está muy bien.

Nos vemos pronto, te quiero, un beso.

Unknown dijo...

No lloro porque está mi madre delante y no me apetece que pregunte...
Esa persona es Denia (de mi promoción de textual, su trabajo de final de carrera fue "Divinas palabras") y sí, puede que aporte cosas nuevas, pero Geisen no necesita nada nuevo, Geisen eres tú. Y sí, puede que no seas insustituible en el escenario, pero sí en nuestros corazones y en el de María...
Esto es sólo el principio de una etapa muuuuuuuy dura...
Yo también Te Quiero, no lo dudes nunca, a pesar de todo lo que pase.
Cuídate mucho y espero verte pronto...
Las lñagrimas no las dejo caer, pero el moquillo cae que da gusto...
Besos curativos para tus moratones y heridas! ;)

Enric Ortuno dijo...

jeje gracias emma por tus palabras, lo de Denia lo descubrí 10 minutos después de preguntártelo al mirarlo en la página web de RYD ;)

Y joder!! no pongas esas cosas de que soy insustituible en vuestros corazones porque a mi también me viene el moquillo en medio de la Biblioteca (y no es plan...).

Yo también te echaré de menos (y mucho) pero espero que vengas/vengáis a verme a Barcelona, que en mi casa hay sitio para todos jeje.

Un besote (mis moratones ya están mejor, ahora sólo cojeo un poco...)